Op 1 januari 2013 is de Wet Normering Topinkomens, de WNT, in werking getreden. De wet was een reactie op de maatschappelijke onrust die er heerste met betrekking tot (1) de beloningen en (2) de ontslagvergoedingen van topfunctionarissen in de publieke en semi-publieke sector. Per 1 januari 2014 bedraagt het maximale inkomen voor deze topfunctionarissen € 239.474,– (130% van de Balkenende norm). De WNT sluit elke beloning uit die dit bedrag te boven gaat. Daarnaast beperkt de WNT ook de hoogte van de ontslagvergoeding tot een bedrag van € 75.000,– bij een fulltime dienstverband. Vergoedingen die dit bedrag overstijgen zijn niet toegestaan. Maar deze laatste beperking geldt niet in alle omstandigheden.
Ontbindingsvergoeding kantonrechter
De kantonrechter heeft namelijk te allen tijde de vrijheid om de ontbindingsvergoeding “naar billijkheid” vast te stellen. Indien de werkgever (en bij uitzondering de werknemer) de arbeidsovereenkomst laat ontbinden door de kantonrechter, dan is de rechter niet gebonden aan de WNT. De ontbindingsvergoeding, vastgesteld door de kantonrechter, kan dan dus hoger uitvallen dan de maximale vergoeding die in de WNT is bepaald.
De rechtspraak wijst uit dat ondanks de vrijheid van de kantonrechter om de vergoeding naar billijkheid vast te stellen, de rechter soms rekening houdt met de maximale WNT-vergoeding. Dit wordt de “reflexwerking” genoemd. De gedachte hierachter is dat werkgever en werknemer anders onderling afspraken kunnen maken over de ontbindingsvergoeding die het bedrag van € 75.000,– overschrijdt en deze dan aan de kantonrechter kunnen voorleggen. De WNT zou op deze manier gemakkelijk kunnen worden omzeild.
Naast de uitspraken waarbij de rechter op grond van de reflexwerking de WNT in overweging neemt, zijn er ook uitspraken waarbij de ontbindingsvergoeding ver boven de WNT-vergoeding uitstak. In de jurisprudentie is dan ook vooralsnog geen duidelijke lijn te ontdekken. In 2013 hebben in de acht uitspraken die zijn gedaan met betrekking tot ontbindingsvergoeding van topfunctionarissen, vier kantonrechters wel rekening gehouden met de WNT en vier rechters niet. Een aardige verdeeldheid dus.
Wet Werk & Zekerheid
Recentelijk is de Wet Werk en Zekerheid, de WWZ, aangenomen door de Tweede Kamer. De wet behelst significante veranderingen onder andere ten aanzien van de huidige regelgeving met betrekking tot de ontslagvergoeding. Zo zal iedere werknemer die langer dan twee jaar in dienst is in beginsel recht hebben op een wettelijke vergoeding (de zogenaamde transitievergoeding) van maximaal € 75.000,–.
Maar wat nu indien er zowel een contractuele vergoeding tussen een topfunctionaris en zijn werkgever is afgesproken en de zaak daarnaast aanhangig wordt gemaakt bij de kantonrechter? In dat geval zou er sprake kunnen zijn van een cumulatie van de contractuele en de ontbindingsvergoeding. Een transitievergoeding van € 75.000,– vermeerderd met de contractuele vergoeding van € 75.000,– is dan ook niet ondenkbaar. De werkgever wordt dan geconfronteerd met een minimale vergoeding van € 150.000,–. Minimaal, omdat het de kantonrechter altijd vrijstaat om een billijkheidsvergoeding vast te stellen die hoger is dan € 75.000,–. De praktijk zal uitwijzen hoe en of er sprake is van een dergelijke cumulatie.
Vanwege deze onduidelijkheid verdient het aanbeveling om, ingeval van mogelijke ontslagvergoeding van een topfunctionaris, advies in te winnen. Onze arbeidsrechtspecialisten adviseren u hierbij graag.
