Onlangs is er weer een stukje strijd geleverd over de opbrengst van goederen die tot zekerheid van een lening zijn verpand. Naar wie zou de opbrengst gaan? De curator of de bank (de financier)?
In dit geval won de financier (bank).
Voor de financieringspraktijk goed nieuws. Het verpanden van goederen onder een eigendomsvoorbehoud heeft dus zin, maar dat gaat niet vanzelf. De omschrijving van het pandrecht is hiervoor belangrijk.
Stel: een schuldenaar heeft met geleend geld machines gekocht en die machines zijn nog niet volledig betaald. De leverancier van de machines heeft een eigendomsvoorbehoud bedongen en claimt op enig moment de goederen. De schuldenaar heeft deze goederen ook verpand aan de bank. De schuldenaar gaat vervolgens failliet.
Na het faillissement betaalt de bank de restant koopsom, zodat van het eigendomsvoorbehoud niemand meer last heeft. Dan barst de strijd tussen de bank en de curator los als de machines en andere zaken uiteindelijk door de curator worden verkocht. Voor wie is de opbrengst?
Het pandrecht was door de bank rechtsgeldig gevestigd voor het faillissement, ook al was de eigendom van de machines slechts voorwaardelijk (er was immers nog niet volledig betaald door de schuldenaar). Met de betaling na het faillissement door de bank van de restant koopsom is het bestaande pandrecht in stand gebleven en komen te rusten op de machines die onvoorwaardelijk in eigendom toebehoren aan de inmiddels failliet verklaarde schuldenaar. De Hoge Raad heeft onlangs bepaald dat de pandhouder zich op deze machines mag verhalen en dat de opbrengst dus naar de bank toegaat en niet aan de curator toekomt. Het is dus mogelijk dat het pandrecht van de bank/financier zich uitstrekt tot de onder eigendomsvoorbehoud geleverde goederen.
Als u een onderneming financiert, dan luistert de omschrijving van uw pandrecht dus nauw om te bepalen wat er wel of niet onder valt. Wij kunnen u daarbij van dienst zijn. Als u vragen hierover heeft, neemt u dan contact met ons op.
