In de afgelopen periode zijn er opnieuw verschillende discussies gerezen over het eigendom van paarden. Het vaststellen van het eigendom van een paard is niet zo eenvoudig.
In Nederland kennen wij geen algemeen register om het eigendom van paarden te kunnen vastleggen/aflezen. Dit brengt nogal wat moeilijkheden met zich mee. Het vaststellen van het eigendom van een paard wordt in het Nederlands recht gedaan aan de hand van de begrippen “bezitter” en “rechthebbende”. In de Nederlandse wetgeving is het uitgangspunt vastgelegd dat een bezitter van een goed wordt vermoed rechthebbende te zijn. De vraag is dan: wanneer is men bezitter? Men is bezitter op het moment dat men het goed (in dit geval het paard) voor zichzelf houdt. De tegenhanger van de term bezitter is houder. Er is sprake van houderschap op het moment dat een paard wordt gehouden voor een ander. Denk hierbij aan een paard dat in training staat bij een handelsstal en waarvoor elke maand een vast bedrag wordt voldaan voor de kosten van training en onderhoud. Hierbij kan worden gedacht aan het huren/leasen van een paard. Het vaststellen van bezit wordt gedaan aan de hand van alle omstandigheden van het geval. Denk hierbij aan: 1. De feitelijke macht van de paarden (plaats van stalling); 2. het betalen van de stallingskosten/hoefsmid/dierenarts/trainingen; 3. de vermelding van de “eigenaar” op het paardenpaspoort; 4. bij wie het risico ligt in het geval van eventuele problemen. Geen van deze bovenstaande punten is op zichzelf voldoende om het eigendom aan te tonen. Deze punten samen kunnen meebrengen dat er sprake is van bezit van het paard. Vervolgens gaat de wet er dan vanuit dat de bezitter van een paard volgens de wet wordt vermoed ook rechthebbende/eigenaar te zijn. Elke situatie dient aan de hand van de feiten te worden afgewogen. Uit het voorgaande blijkt dat het niet zo eenvoudig is om op basis van één punt vast te stellen dat er sprake is van eigendom. Het is dan ook van groot belang dat op het moment dat er paarden bij derden worden gestald, wellicht voor de verkoop of training, hier duidelijke afspraken over worden gemaakt. Dit is helemaal het geval op het moment dat er sprake is van gedeeld eigendom. Wie betaalt de kosten? Wie draagt het risico op het moment dat het paard toch niet zo succesvol is als verwacht of een blessure oploopt? Dit soort afspraken dienen duidelijk te worden vastgelegd om te voorkomen dat er discussies ontstaan over het eigendom.
Twijfelt u over uw positie met betrekking tot een paard ofwel over afspraken die u zou moeten maken met de eigenaren of trainers, neem dan gerust vrijblijvend contact met mij op.
Dit artikel verscheen ook op www.ej.nl.
