Voor het instellen van rechtsvorderingen gelden wettelijke verjaringstermijnen. Daarmee wordt voorkomen dat iemand tot in lengte van dagen achtervolgd kan worden met het risico te worden gedagvaard.Er gelden verschillende verjaringstermijnen voor verschillende rechtsvorderingen.
De wet maakt het mogelijk een lopende verjaring te stuiten, waarna een nieuwe verjaringstermijn begint.De kantonrechter te Eindhoven oordeelde onlangs (NJF 2013/78), dat het aantal stuitingshandelingen niet ongelimiteerd is. Het ging om een zaak waarin een werknemer meer dan 9 jaar na zijn ontslag een vordering tot schadevergoeding instelde uit hoofde van een kennelijk onredelijk ontslag. Hiervoor geldt een wettelijke verjaringstermijn van 6 maanden.
Er waren door de werknemer telkens stuitingsbrieven gestuurd. De werkgever voerde in de procedure als meest verstrekkende verweer aan dat de werknemer zijn rechten had verwerkt om zijn vordering in te stellen.
De kantonrechter volgde de stelling van de werkgever. De kantonrechter stelde voorop, dat er geen wettelijke beperking is dat men een verjaring stuit. Naar het oordeel van de kantonrechter was echter het beroep van de werknemer op de stuiting van de verjaring in deze zaak naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar.
De werknemer had naar het oordeel van de kantonrechter onvoldoende omstandigheden aangevoerd die konden rechtvaardigen, waarom hij zo lang had gewacht met het instellen van zijn vordering.
Hoewel de besproken zaak niet alledaags is, kan hieruit worden geleerd dat het niet verstandig is (te) lang te wachten met het instellen van rechtsvorderingen. Weliswaar kan een verjaring worden gestuit, maar wacht u te lang dan loopt u het risico dat uw vordering hierom wordt afgewezen!
