Op vrijdag 9 april 2020 is tussen belangenverenigingen uit de retail- en vastgoedmarkt een steunakkoord tot stand gekomen. Doel van het steunakkoord is dat huurders en verhuurders uiteindelijk samen de Corona crisis doorkomen en ook samen het nadeel én de pijn van deze crisis dragen.
De in het steunakkoord opgenomen afspraken zijn vrijblijvend en dus niet bindend, maar partijen kunnen zich er uiteraard wel aan committeren. Bovendien biedt het steunakkoord mogelijk houvast bij het tot stand komen van afspraken tussen huurders en verhuurders.
Denkbaar is dat het steunakkoord een rol gaat spelen in de onvermijdelijke gerechtelijke procedures die in het verschiet liggen. Waar een huurder een beroep doet op de redelijkheid en billijkheid of probeert een vermindering van de huurprijs te realiseren met een beroep op onvoorziene omstandigheden, kan het steunakkoord dienen als leidraad voor wat redelijk in de branche is.
Het steunakkoord biedt geen antwoord op alle mogelijke vragen en er zijn nogal wat open eindjes. Dat is logisch, want maatwerk moet mogelijk blijven en we weten niet wanneer en op welke wijze de Corona crisis tot een einde komt. De ene huurder is bovendien de andere huurder niet en dat geldt natuurlijk ook voor verhuurders.
Een investeringsmaatschappij met een omvangrijke vastgoedportefeuille kan niet worden vergeleken met de verhuurder die een pand aan een retailer verhuurt als pensioenvoorziening. Een klein boetiekje op de hoek is een andere huurder dan de retailer met 200 vestigingen in binnen- en buitenland. Al die partijen worden echter in mindere of meerdere mate getroffen door de Corona crisis.
De kern van het steunakkoord ziet er als volgt uit:
Kortom: voorlopig is uitstel van huurbetaling mogelijk en later wordt bezien of dat uitstel leidt tot een afstel.