Wijnwebwinkel wijnoutlet.nl verkoopt grote en kleine merken wijn, voor prijzen die doorgaans stukken lager liggen dan de prijzen in andere (web)winkels. Maar volgens de brancheorganisatie en een aantal concullega’s belazert 94 Wines, de uitbater van de digitale wijnoutlet, de boel.
Vijf jaar geleden al werd 94 Wines door de Reclame Code Commissie op de vingers getikt, omdat het bedrijf zou handelen in strijd met de Reclamecode voor alcoholhoudende dranken (RVA), die onder meer inhoudt dat geen reclame gemaakt mag worden voor wijnen waarop een korting wordt aangeboden van meer dan 50%. En vorig jaar was het opnieuw raak. De Koninklijke vereniging van Nederlandse Wijnhandelaren (KVNW) diende bij de RCC een klacht in dat 94 Wines misleidende reclame zou maken en bovendien opnieuw de 50%-regel had geschonden. De RCC stelde de KVNW in het gelijk, waarop de brancheorganisatie een brief stuurde waarin 94 Wines gesommeerd werd alle misleidende reclame van haar website te verwijderen en verwijderd te houden.
94 Wines was bepaald niet onder de indruk. Het bedrijf antwoordde dat het zich niet kon vinden in de beslissing van de RCC en daarom niet tot actie zou overgaan. ‘Eventuele vervolgstappen, al dan niet in de vorm van een kort geding procedure, zien wij met vertrouwen tegemoet’, liet 94 Wines weten.
Dat kort geding kwam er inderdaad. De branchevereniging, samen met vier wijnhandelaren, eiste dat 94 Wines zijn misleidende handelspraktijken zou staken. 94 Wines op zijn beurt vond dat de betrokken wijnhandelaren zelf hun oneerlijke en misleidende reclame moesten staken en eiste rectificatie van uitingen die de wijnhandelaren over wijnoutlet.nl gedaan hadden.
Volgens de eisers maakte 94 Wines zich schuldig aan oneerlijke prijsvergelijkingen, onder meer door de prijs van de aangeboden wijn te vergelijken met de prijs die voor een dergelijke fles gevraagd zou worden in een restaurant, door niet van het juiste wijnjaar uit te gaan en/of door niet te filteren op Nederlandse aanbieders. Bovendien voerde 94 Wines op haar website 24-uurs deals op, terwijl ook na verstrijken van de 24 uur de wijn voor dezelfde prijs verkrijgbaar bleef.
De rechter gaf de eisers op een aantal punten gelijk. 94 Wines nam op een aantal punten het verkeerde wijnjaar als uitgangspunt. Het bedrijf zelf meende dat de gemiddelde consument daar ook helemaal geen boodschap aan had, maar de rechter was van oordeel dat het oogstjaar in het geval van wijn wel degelijk een relevant kenmerk is. Ook op een aantal andere punten werden de eisers in het gelijk gesteld. De wijn- of fijnproever leest hier alle details van de uitspraak.
De rechter oordeelde overigens dat de uitspraak van de RCC over schending van de 50%-regel door 94 Wines in rechte niet kon worden afgedwongen. 94 Wines is geen lid van de KVNW en heeft zich ook anderszins niet gebonden aan de Recamecode voor alcoholhoudende dranken. De rechter stelde vervolgens vast dat 94 Wines zich daarom niet hoefde te houden aan deze Reclamecode voor alcoholhoudende dranken, waarvan de 50%-regel een specifieke uitwerking is.
Ter toelichting een uitstapje. Uiteraard moet 94 Wines, zich net als ieder ander houden aan de regels over bijvoorbeeld misleidende en vergelijkende reclame zoals die zijn opgenomen in het Burgerlijk Wetboek. De in het Burgerlijk Wetboek opgenomen regelingen met betrekking tot misleidende- en vergelijkende reclame kennen strenge toetsingscriteria. Bovendien rust de bewijslast van die toetsen op de adverteerder. Zo moet de adverteerder met 100% zekerheid kunnen zeggen én aantonen dat de reclame-uitingen bijvoorbeeld juist, volledig en niet anderszins misleidend zijn, alsmede dat op objectieve, niet misleidende en niet negatieve wijze wordt vergeleken. Naleving van deze regels kan bij een rechterlijke instantie worden afgedwongen.
De regels over misleidende- en vergelijkende reclame zien wij ook terug in de Nederlandse Reclame Code (NRC). Bij de Stichting Reclame Code Commissie kunnen klachten in verband met overtreding van de NRC worden ingediend. Deze klachten worden behandeld door de RCC. De RCC neemt ook klachten in behandeling die zijn gericht tegen reclame-uitingen van adverteerders die zich niet op enigerlei wijze aan naleving van de NRC (of een speciale uitwerking daarvan zoals in dit geval de RVA) hebben verbonden. Naleving van deze regels kan echter niet bij een rechterlijke instantie worden afgedwongen.
De RCC kan niet gelijk worden gesteld met gerechtelijke instanties, maar de commissie wordt binnen de reclamebranche wel als gezaghebbend beschouwd. Ook beschikt de Stichting Reclame Code Commissie over een zeker machtsmiddel door een ‘non-compliance’-verklaring af te geven. De betrokken adverteerder kan door de Stichting – na een uitspraak waarin een bepaalde reclame-uiting in strijd met de RCC is geoordeeld – verzocht worden om, door middel van het invullen van een ‘compliance-verklaring’, te bevestigen dat hij de betreffende reclame-uiting niet meer openbaar zal maken dan wel niet meer op dezelfde wijze zal verspreiden. Ingeval de compliance-verklaring niet wordt afgelegd, wordt het op de uitspraak betrekking hebbende dossier als ‘non-compliant’ op de website van de Stichting Reclame Code Commissie gepubliceerd. De Autoriteit Consument en Markt (ACM) wordt van een dergelijke melding op de hoogte gesteld. Daarnaast hebben de bij de Stichting Reclame Code Commissie aangesloten partijen zich verplicht om hun mediakanalen niet open te stellen voor als ‘non-compliant’ aangemerkte reclameuitingen. Via deze weg kan het de niet-conformerende adverteerder door de Stichting Reclame Code Commissie dus toch moeilijk worden gemaakt.
Wilt u weten over een reclame-uiting voldoet aan de regels? Neem dan contact met ons op!
