Over partneralimentatie, en met name de duur daarvan, worden ons vaak vragen gesteld. De termijn voor het voldoen van een bijdrage aan de ex-echtgenoot is nog steeds 12 jaar.
Er is op dit ogenblik geen vooruitzicht dat dit uitgangspunt zal wijzigen. Wel lijkt de rechtspraak in toenemende mate te oordelen dat van de alimentatiegerechtigde verwacht mag worden dat deze zo snel mogelijk in zijn of haar eigen onderhoud zal voorzien.
De verplichting om bij echtscheiding een bijdrage te voldoen aan de ander vindt zijn grondslag in het huwelijk. De bijdrage die door een ex-echtgenoot moet worden voldaan, is gebaseerd op de welstand daarvan. De gedachte is dat beide echtgenoten op ongeveer dezelfde wijze moeten kunnen doorleven als voorheen. Door de ontvangende partij wordt de 12-jaars termijn vaak als logisch gezien. Te meer als de ander carrière heeft gemaakt en minder zorgtaken heeft uitgeoefend. De betalende partij ziet dat meestal niet zo. Want waarom zou van de ander, in ieder geval na verloop van tijd, niet kunnen worden verwacht dat hij of zij genoeg kan verdienen om zelfstandig te zijn?
Over die laatste vraag bestaat relatief weinig jurisprudentie. Er is wel een voorzichtige tendens bij rechtbanken en hoven om de alimentatie te limiteren in tijd. Beperking van de alimentatieduur lijkt een reactie op de algemene maatschappelijke opvatting dat mannen en vrouwen in hun eigen onderhoud moeten kunnen voorzien. Met die nadrukkelijke nuancering dat een verzoek om limitering alleen onder bepaalde omstandigheden en lang niet altijd wordt toegewezen.
Limitering houdt eerst verband met het kunnen deelnemen aan het arbeidsproces, dat weer moet aansluiten bij opleiding en werkervaring. De jurisprudentie laat zien dat een onderbreking van buitenshuis betaald werken voor bijvoorbeeld de periode dat kinderen op de basisschool zitten, serieus wordt genomen. Een betaalde baan is in dat geval niet zo maar voor handen. Echter, er wordt ook wel geoordeeld dat een onderbreking niet in de weg hoeft te staan van een baan buitenshuis, zeker als de kinderen wat ouder zijn en er geen beperkende factoren zijn in de zin van met name gezondheid. Dat moet dan wel goed worden gemotiveerd. Rechtbanken en hoven hanteren deze toets streng. Als er kinderen zijn wordt ook gekeken naar hun belangen. In een relevante uitspraak acht het hof Den Haag de verdiencapaciteit van de vrouw van drie dagen per week redelijk, ook met minderjarige en schoolgaande kinderen. Limitering van de alimentatieduur ging echter een stap te ver. De bijdrage van de man werd wel verminderd.
Limitering is mogelijk, maar van de verzoekende partij wordt verwacht dat hij of zij voldoende relevante en bewijsbare stellingen naar voren brengt die de strenge toets van rechtbanken en hoven kunnen doorstaan.
Meer weten over alimentatie en verdiencapaciteit? Neem gerust contact met ons op!
