Een marktkoopman vroeg de rechter om de kinderalimentatie die hij voor zijn zoon moest betalen op nul te zetten. De man zat namelijk in de gevangenis en had geen inkomen meer.
De marktkoopman was getrouwd geweest en had samen met zijn vrouw een zoon gekregen. De vrouw had uit een eerdere relatie al een dochter. Na de scheiding ging de zoon bij de moeder wonen en de vader moest 254 euro per maand kinderalimentatie betalen. Twee jaar na de scheiding wordt de marktkoopman strafrechtelijk veroordeeld wegens ontucht met de dochter uit het vorige huwelijk van de vrouw. De man komt in de gevangenis terecht, heeft geen inkomen meer en wil – of kan – dan ook geen kinderalimentatie meer betalen.
De rechtbank kijkt in zo’n geval eerst of de inkomensdaling veroorzaakt is door gedragingen van de onderhoudsplichtige zelf. In dit geval was dat voor de rechtbank vrij helder: als de man geen ontucht had gepleegd met de dochter, had hij niet naar de gevangenis gehoeven en had hij dus ook geen last gehad van de inkomensdaling. Maar bij de bepaling van de draagkracht kijkt de rechter ook naar het inkomen dat de onderhoudsplichtige redelijkerwijs in de naaste toekomst zou kunnen verwerven: kan de marktkoopman redelijkerwijs in staat worden geacht zich opnieuw het oorspronkelijke inkomen te verwerven en kan de ex-vrouw dit ook van hem vragen?
Omdat de man nu in detentie zit, heeft hij geen regulier inkomen en hij kan dat ook niet binnen afzienbare tijd weer verwerven, omdat hij nog wel even vastzit. Hij verdient ongeveer 65 euro per maand door te werken in de gevangenis. Als het inkomensverlies volledig buiten beschouwing wordt gelaten (en uitgegaan wordt van zijn oude fictieve inkomen als marktkoopman), zou hij na betaling van de verschuldigde kinderalimentatie geen cent meer overhouden. Noodzakelijke uitgaven zijn er altijd, ook in detentie, hoe gering ook. Sterker nog: de man zou een schuld opbouwen om aan zijn onderhoudsplicht te kunnen voldoen.
De rechter houdt uiteindelijk wel rekening met het huidige feitelijke inkomen van de man. Hij heeft natuurlijk nagenoeg geen kosten voor levensonderhoud (onderdak, voeding en ziektekosten), maar hij betaalt wel voor de huur van een tv, bellen en toiletartikelen. Omdat de man een zwaarwegende onderhoudsverplichting jegens zijn zoon heeft, acht de rechtbank het redelijk dat de man gedurende zijn detentie en de daaropvolgende vijf maanden een bedrag van € 30 per maand aan kinderalimentatie betaalt. De rechtbank gaat er vanuit dat de man na een redelijke termijn van vijf maanden na zijn vrijlating (al dan niet onder voorwaarden, zoals een enkelband) weer in staat zal zijn om in zijn eigen levensonderhoud te voorzien, zodat hij dan ook weer de in 2015 opgelegde kinderalimentatie kan betalen.
Meer weten over kinderalimentatie? Neem contact met ons op!
