Franchiserecht

 

Een franchiserelatie is een bijzondere relatie. De franchisenemer is, anders dan een filiaalchef, geen werknemer van de franchiseonderneming maar een zelfstandige ondernemer met eigen rechten en plichten. Echter, een franchisenemer dient zich ook te houden aan de franchiseformule. Niet voor niets handelt hij onder de paraplu van de franchisegever. Een franchisenemer heeft wellicht het beste van twee werelden: enerzijds is hij zelfstandig ondernemer en anderzijds maakt hij gebruik van de kennis en ervaring van een franchisegever. Desondanks gaat het in de verhouding tussen franchisegever en franchisenemer vaak mis. Een van de geschilpunten die tussen een franchisegever en een franchisenemer kunnen ontstaan betreft de zorgplicht van de franchisegever.

 

Vele franchiseorganisaties geven, voordat met een franchisenemer een overeenkomst wordt aangegaan, een omzetprognose. Dit zijn de cijfers voor de te verwachten omzet, al dan niet tezamen met een vestigingsplaatsonderzoek. Maar daar gaat het vaak mis. Als een franchisenemer zijn prognoses niet haalt terwijl hem niets te verwijten valt, kan hij de franchisegever daarvoor aansprakelijk stellen. De franchisenemer, zo is de redenering, mocht er immers op vertrouwen dat de door de ervaren franchisegever gegeven prognoses juist waren. Dit geldt des te meer wanneer aan de prognoses een vestigingsplaatsonderzoek ten grondslag ligt.

 

Voor een franchisegever is het raadzaam om de afspraken over de verstrekte omzetprognoses goed vast te leggen in de franchiseovereenkomst. Daarbij is van belang dat hierover geen te vergaande verplichtingen worden vastgelegd in de franchiseovereenkomst. Anderzijds, is het voor een franchisenemer van belang ook zelf, bijvoorbeeld, een vestigingsplaatsonderzoek te verrichten en de cijfers die hij door de franchisegever gepresenteerd krijgt niet voor zoete koek aan te nemen.