Stel, een arbeidsongeschikte werknemer weigert de instructies van de arts op te volgen. Of de zieke werknemer met nekklachten verricht schoonmaak-werkzaamheden voor een ander bedrijf. En wat te denken van de zieke werknemer die verhuisactiviteiten ontplooit?
Mogelijk verwacht u dat dit soort gedragingen een rechtsgeldig ontslag op staande voet oplevert. Niets is echter minder waar. In alle voornoemde voorbeelden sneuvelde het gegeven ontslag op staande voet. De wet biedt de werkgever in beginsel namelijk slechts één sanctie indien de werknemer zijn re-integratieverplichtingen niet nakomt of hij de genezing belemmert: het staken van de loonbetaling. Slechts bij uitzondering kan een ontslag op staande voet stand houden. Onlangs deed zich een dergelijk uitzonderingsgeval voor.
Wat was het geval?
Een werknemer is vijf jaar in dienst als magazijnmedewerker/hulpbezorger bij een installatiebedrijf als hij arbeidsongeschikt wordt. Uit de door de bedrijfsarts opgestelde “Functionele Mogelijkheden lijst”(FML) blijkt dat de werknemer onder meer beperkingen heeft voor trappenlopen, knielen, hurken en het lopen van bochten. Hij is onder behandeling van een specialist en de pijnpoli. De werkgever levert gedurende 1,5 jaar adequate re-integratieinspanningen en investeert fors in de re-integratie van de werknemer.
Dan komt aan het licht dat de werknemer in de periode vanaf zijn ziekmelding gemiddeld tweemaal per maand heeft deelgenomen aan in totaal 29 hardloopwedstrijden van minimaal 10 km, waaronder 6 halve marathons en 2 hele marathons. Ook blijkt uit filmbeelden dat de werknemer verbouwingswerkzaamheden aan zijn huis heeft verricht, waarbij hij zich soepel op een steiger beweegt en bewegingen maakt waarvoor hij volgens de FML beperkt is. De werkgever ontslaat de werknemer op staande voet.
De kantonrechter concludeerde dat een dergelijke schending in combinatie met aanvullende bijzondere omstandigheden een ontslag op staande voet wel degelijk kunnen kan dragen. De werknemer was in dit geval, blijkbaar zowel letterlijk als figuurlijk, te ver gegaan. Hij had namelijk ook de bedrijfsarts bedonderd door hem te hebben voorgehouden als hobbyist “wat te hardlopen”.
De kantonrechter meende dat de werknemer de hardloop- en klusactiviteiten had moeten melden bij de bedrijfsarts, zodat (kort gezegd) de inzetbaarheid van de werknemer beter vastgesteld had kunnen worden. Door dit na te laten, heeft de werknemer zijn re-integratieproces belemmerd. De kantonrechter vindt het ontslag op staande voet onder deze omstandigheden rechtsgeldig.
Belemmert of vertraagt uw arbeidsongeschikte werknemer zijn genezing of meent u dat hij zijn re-integratieverplichtingen schendt? Raadpleeg dan een arbeidsrechtspecialist.
Bron: Kantonrechter Groningen, 20 september 2013, JAR 2013/254
