Een gescheiden man vraagt de rechter de alimentatie lager vast te stellen omdat hij zijn baan is kwijtgeraakt. De rechter wijst het verzoek toe, maar de vrouw gaat in hoger beroep: de man had zijn ontslag kunnen voorkomen, vindt zij.
Ruim 3.300 euro per maand maakte M aan V over, maar na zijn ontslag, per 1 april 2016, vraagt hij de rechter de partneralimentatie te verlagen wegens gewijzigde omstandigheden. De rechtbank wijst het verzoek toe en bepaalt de partneralimentatie op € 2.103 per maand. Maar V gaat in hoger beroep. Volgens haar is sprake van ‘voor herstel vatbaar’ en ‘verwijtbaar’ inkomensverlies.
De kwestie komt ter beoordeling naar het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden. Het hof is van mening dat het inkomen van M niet voor herstel vatbaar is: uit niets blijkt dat M zijn oude inkomen terug kan krijgen, door terugkeer in zijn oude baan of op een andere manier. Volgens het hof heeft M zijn best gedaan om na zijn ontslag zo snel mogelijk weer een inkomen te genereren. Hij heeft vanuit een situatie van werkloosheid binnen enkele maanden weer ander werk gevonden, maar wel met een aanzienlijk lager inkomen. Gezien de leeftijd van M en zijn werkervaring kan naar het oordeel van het hof niet van hem worden gevraagd dat hij een inkomen genereert dat gelijk is aan zijn inkomen bij zijn voormalige werkgever.
Maar is het inkomensverlies verwijtbaar? M heeft oude accu’s van zijn voormalige werkgever meegenomen en dat was de directe aanleiding voor het ontslag. Volgens M was het meenemen van oude accu’s door werknemers heel gebruikelijk en werd dat door de werkgever gedoogd. Hij meende dat de werkgever in zijn geval het meenemen van de accu’s had aangegrepen om hem te kunnen ontslaan. Maar uit een WhatsApp-conversatie die V aan het hof laat lezen, kan worden afgeleid dat M wel degelijk wist dat de accupraktijken werden gezien als diefstal. Na het ontslag van M stuurt de voormalige werkgever bovendien een e-mail aan het voltallige personeel die dit beeld bevestigt: in de e-mail legt de wergkever uit dat M vanwege de diefstal is ontslagen.
Volgens M heeft de werkgever de accukwestie aangegrepen om hem te ontslaan, maar volgens het hof is daarvoor geen onderbouwing. Bovendien vindt het hof dat – als dit al het geval zou zijn – M ook wel aanleiding gegeven heeft: hij had een goedbetaalde leidinggevende functie binnen het bedrijf en had zich moeten onthouden van dergelijk gedrag. Als het klopte wat M zei, had hij zich tegen zijn ontslag kunnen verzetten, had V al gezegd en het hof is het daarmee eens. Sterker nog: dat had zelfs van hem geëist mogen worden. Kortom: het hof oordeelt dat het ontslag aan M kan worden verweten, dat het daardoor ontstane inkomensverlies aan hem kan worden toegerekend en dat de gevolgen daarvan dan ook voor zijn rekening moeten komen.
Omdat M ook bij betaling van de oorspronkelijke 3.300 euro niet in de problemen komt, vernietigt het hof de beschikking van de rechtbank. M’s verzoek tot verlaging van de alimentatie wordt alsnog afgewezen.
Meer weten over alimentatieverplichtingen? Neem contact met ons op!
